امروزه صنایع داروسازی علاقه ی فراوانی به تولید پپتیدها و پروتیین ها به عنوان عوامل درمان كننده نشان می دهند زیرا این درشت مولكو لهای طبیعی، افزون بر سمیت اندك، فعالیت زیستی بسیار ویژه ای دارند.
داروهای بر پایه ی پپتید، درصد كمی از كل بازار دارو را تشكیل میدهند و بیشتر داروهای موجود در بازار، مولكول های كوچكی هستند كه به طور كامل در آزمایشگاه سنتز شده اند. این روش جدید سنتز پپتیدها میتواند رویای تولید پپتیدها از مواد شیمیایی خالص را به واقعیت نزدیك كند.
پپتیدها كه واحدهای شیمیایی سازنده ی حیات به شمار میروند، پلیمر هایی هستند كه از واكنش تراكمی دو یا چند آمینواسید به دست می آیند. این پلیمرها مسئولیت اجرای فعالیت های اصلی سلول را به عهده دارند. آمینواسیدهای مورد استفاده، تنها از میان 20 نوعی كه ما آنها را می شناسیم، به عنوان آمینواسیدهای ضروری یا استاندارد می شناسیم، انتخاب نمی شوند بلكه سلول ها به منظورهای گوناگون پپتیدهایی ایجاد می كنند كه از آمینواسیدهای غیراستاندارد نیز برخوردارند، سلول ها این پپتیدها را از اصلاح پپتیدهای معمولی تولید می كنند.
امروزه صنایع داروسازی علاقه ی فراوانی به تولید پپتیدها و پروتیین ها به عنوان عوامل درمان كننده نشان می دهند زیرا این درشت مولكو لهای طبیعی، افزون بر سمیت اندك، فعالیت زیستی بسیار ویژه ای دارند.
داروهای بر پایه ی پپتید، درصد كمی از كل بازار دارو را تشكیل میدهند و بیشتر داروهای موجود در بازار، مولكول های كوچكی هستند كه به طور كامل در آزمایشگاه سنتز شده اند. این روش جدید سنتز پپتیدها میتواند رویای تولید پپتیدها از مواد شیمیایی خالص را به واقعیت نزدیك كند.
در 40 سال گذشته، سنتز پپتیدها در آزمایشگاه های تحقیقاتی سراسر جهان به راحتی اجرا میشود و روند خودكاری یافته است. اگرچه كه این روش به تولید پپتیدهایی به نسبت كوچك محدود میشود كه از آمینواسیدهای استاندارد به دست می آیند، اما این روش نو، محدودیت یاد شده را هدف قرار داده است و امكان تولید پپتیدها با آمینواسیدهای غیر استاندارد را به روش سنتز شیمیایی فراهم میكند. در همین حال، كنترل خصلت دستواره ای مولكول های ایجاد شده، از ویژگی های مهم این روش است. سلول ها عموماً پپتیدهای چپگرد تولید میكنند. ولی با این روش میتوان این ویژگی را نیز در كنترل گرفت بدون آ نكه نیازی به افزایش تعداد مراحل سنتز باشد و با كاهش بازده رو به رو شود. این روش را گروهی از شیمیدان های دانشگاه واندر بیلت در ایالت تنسی آمریكا یافته اند.
منبع: رشد