باب هاج شیمیدانی برجسته از مؤسسه ی ریچارد اسمالی وابسته به دانشگاه رایس مقاله ای از کار خود ارایه داده است که انقلابی در دنیای فناوری نانوی کربنی به شمار می رود. گروه پژوهشی او روش جدیدی را برای تهیه ی نانو لوله های کربنی تک جداره ای، SWNT4 ، معرفی کرده است که به دلیل شباهت ظاهری به بادبادکهای سنتی ژاپنی با نام اوداکو شناخته می شوند. این کشف می تواند به تولید رشته هایی از نانو لوله ها بینجامد که طول آن ها به حدود 1 متر می رسد در حالیکه پهنایی در حد رشته های DNA دارند.

باب هاج شیمیدانی برجسته از مؤسسه ی ریچارد اسمالی وابسته به دانشگاه رایس مقاله ای از کار خود ارایه داده است که انقلابی در دنیای فناوری نانوی کربنی به شمار می رود. گروه پژوهشی او روش جدیدی را برای تهیه ی نانو لوله های کربنی تک جداره ای، SWNT4 ، معرفی کرده است که به دلیل شباهت ظاهری به بادبادکهای سنتی ژاپنی با نام اوداکو شناخته می شوند. این کشف می تواند به تولید رشته هایی از نانو لوله ها بینجامد که طول آن ها به حدود 1 متر می رسد در حالیکه پهنایی در حد رشته های DNA دارند.

هاج توضیح می دهد که اوداکوها بادبادکهای بسیار بزرگی هستند که برای به هوا فرستادن آن ها نیاز به نیروی چند نفر است. نقش طناب هایی که از بادبادک آویزانند را نانولوله ها بازی می کنند و هر یک از این نانو لوله ها هزاران بار کوچک تر از یک سلول زنده اند.

در روش هاج، رشته هایی از SWNT تولید می شوند که ابعاد آن ها به سانتی متر می رسد و به پیش بینی این دانشمند این روش حتی می تواند به تولید لوله هایی با طول نامحدود منجر شود. این نانولوله ها می توانند در خطوط انتقال نیروی بسیار کارآمد و سبک، در نسل بعدی شبکه های الکتریکی مورد استفاده قرار گیرند. هم چنین می توانند در باتری ها و سلول های خورشیدی نیز سودمند باشند.

این گروه پژوهشی در سال 2008 متوجه شدند که می توانند با بهره گیری از ماشین های مورد استفاده در نشان گذاری روی اسکناس های پول، دسته هایی فشرده از نانولوله ها تولید کنند. با استفاده از فرایند چاپ، لایه های نازکی از آهن و آلومینیم اکسید روی یک غلتک ایجاد شد.

آن ها سپس لایه ها را برداشتند و روی ورقه های کوچکی قرار داده، این مجموعه را در یک قفس توری، درون کوره گذاشتند. ورقه های فلزی در نتیجه ی گرما به پرواز درآمدند و در نتیجه، آرایه هایی از نانولوله ها شامل ذره های آهن به طور فشرده و عمودی رشد کردند. پس از انجام کامل فرایند و مشاهده ی نانولوله ها زیر میکروسکوپ، دسته های یاد شده شکلی شبیه یک فرش را به خود گرفته بودند. در روش جدیدتر، غلتک با کربن خالص جایگزین شد. با این کار هنگام رشد نانولوله ها، کاتالیزگر مورد استفاده به شکل یک بادبادک، در میان جریان هیدروژن و استیلن دمیده شده به محفظه، به پرواز در می آید. چنان چه کاتالیزگر از بین نرود، کوره این امکان را پیدا میکند که به سرعت به تولید طناب هایی دنباله دار بپردازد.

 هاج آینده ی این پژوهش را چنین پیش بینی می کند :اگر بتوان به چنین شرایطی برای رشد نانولوله ها دست یافت، موادی به طول 1 متر تولید خواهد شد که حتی می توان آن ها را بافت.

منبع:رشد