كاربرد عسل توسط بشر دارای تاريخچه ای طولانی است. در پاپيروس ها به اهميت دارويی اين ماده اشاره شده است. شيرينی عسل از وجود دو مونوساكاريد  گلوكوز و فروكتوز در آن نتيجه می شود. اين ماده ی چگال و غليظ با جلوگيری از رشد موجودات زنده ی ذره بينی خواص ضدعفونی كنندگی از خود نشان می دهد. طعم عسل بنا به منبع شهد آن متفاوت بوده، تقسيم بندی عسل در انواع گوناگون بر اين اساس انجام می گيرد. در درجه بندی عسل نيز مقدار آب، مواد اضافی، عطر و شفافيت آن مورد توجه است. با بررسی گروه ها و هاگ ها در عسل خام می توان به منبع شهد و نوع گل پی برد. عسل به دست آمده از برخی از گل ها می تواند موجب مسموميت شود مانند گل خرزهره، صد تومانی، آزاليا و برگ بوی كوهی.

كارى نامى مشترك براى يك درخت و يك گياه علفى است. درخت كارى در مناطق گرمسيرى جنوب شرق آسيا می رويد، داراى برگهايى معطر است و به عنوان چاشنى در پخت و پز كاربرد دارد.

اين چاشنى در طب سنتى از جايگاه ويژه اى جهت بهبود ناراحتی هاى دستگاه گوارش و درمان بيمارى قند خون برخوردار بوده است و اثرهاى ضد التهابى و پاداكسندگى آن ثابت شده است.  كارن ماده شيميايى اصلى برگ كارى و مسئول بو و مزه آن شناخته شده است.

علف كارى، گياهى است كه در سواحل مديترانه می رويد و در تهيه غذا جايى ندارد. گرد كارى مخلوطى از ادويه هاى گوناگون است كه زردچوبه جزء اصلى آن به شمار می رود و به خاطرِ داشتنِ ماده اى شيميايى به نام كوركومين در درمان آلزايمر و سرطان اثرهاى چشمگيرى از خود نشان می دهد.