تحقیقات تازه ی محققان دانشگاه بریستول(Bristol University) در بهبود پیش سلولهای مصنوعی ساخته شده از  نانوذرات سیلیکا در آزمایشگاه

در ساخت پیش سلولهای مصنوعی به عنوان یک سیستم بسته شیمیایی چالش کلیدی موجود عدم کنترل میزان تراوایی غشای سلولی است.این امر بخصوص در مورد سلولهای ساخته شده از ترکیبات ساده معدنی مانند  سیلیکا جدیتر است. بر اساس مقاله منتشر شده در Nature Chemistry, پروفسور S.Mann و دکتر M.Li به تازگی این مشکل را با اتصال لایه ی پلیمری نازک بر سطح خارجی سلول مصنوعی ساخته شده از سیلیکا برطرف کردند.

اتصال این لایه ی پلیمری به نانوذرات سیلیکا در سطح سلول مصنوعی امکان تنظیم بار غشای سلول را با تغییر PH فراهم میسازد.  در نتیجه مولکولهای کوچک با بار یکسان با سطح سلول امکان عبور و مرور از غشای سلولی را ندارند.

در این روش محققان نشان دادند که فعالیت آنزیمی درون سلول اصلی مصنوعی را با کنترل نفوذ پذیری غشا میتوان روشن و یا خاموش کرد.

به گفته ی پروفسور S.Mann این کار میتواند افقهای جدیدی را در تحقیقات پیش سلولهای سنتزی بر اساس روشهای غیر بیولوژیکی خودسازمان بگشاید.و اگر چه ساختار های سنتزی مصنوعی در مقایسه با سلولهای بیو مهندسی شده بسیار ابتدایی هستند اما شاید بتوان از آنها به عنوان مواد ایمن در رساندن داروها و ژنها

(Drug Delivering) , توقف عوامل سمی و نیز برای سنجش میزان متابولیتهای مهم در بدن استفاده کرد.

منبع:

http://phys.org